A day of Doom!
Hallo,
Dit weekend heb ik iets meegemaakt dat mijn eigen verwachtingen overtroffen heeft. Zoveel dat het een verhaaltje op mijn blog verdiend.
Dit weekend ben ik voor de 3de keer naar Tongariro national park gereden om de Tongariro crossing te doen en Mount Doom te beklimmen. De eerste keer dat ik daar was, was met ons Vokke en liet het weer ons niet toe te vertrekken. De 2de keer was ik daar met mijn Duitse, Oostenrijkse en Franse vriendinnnen en hebben we de wandeling gedaan in de regen en hebben we de meren niet kunnen zien, zelfs Mount Doom was niet te zien. Daarom moest en ozu ik terug gaan als het goei weer zou zijn. Ik heb op de facebook pagina van au pairs in Auckland een berichtje geplaatst en al snel vond ik enekele vrijwilligers.
Dit weekend ben ik met 2 au pairs gegaan die ik nog nooit ontmoet had, Jacob en Caitlyn, van the States en van Canada. Heel leuke, gemakkelijke mensen. De rit van Auckland naar Tongariro is een dikke 4 uur. We vertrokken vrijdag avond na de werkdag en kwamen aan om half 12 's nachts. Vanaf toen begon het..
Ik was mijn spullen uit de auto aan het halen en toen besefte ik dat ik mijn wandelschoenen vergeten was in Auckland. het enige wat ik had waren mijn flipflops en mijn sandalen. Na een hele nacht nagedacht te hebben wat ik zou doen ben ik de uitdaging maar aangegaan om de crossing met mijn sandalen te doen. Je moet weten dat dit een wandeling zou zijn van 22km en 1500 hoogtemeters stijgen en 1500m dalen en Mount Doom beklimmen. Ik vond dit een uitermate slecht plan, maar ik had geen 4 uur gereden om in het hostel te blijven zitten, dus ik ging ervoor.
Het plan was om mount Doom te beklimmen en dan naar de Emerald lakes en Blue lake te gaan en dan terug te keren en dezelfde weg te doen naar de parking. Zaterdag om 09.15 am vertrokken we aan de parking, alles ging goed en de sandalen deden hun werk. Na 20 min. voelde mijn linkse sandaal plots heel los... Het hielbandje was gescheurd, mijn voet bleef dus niet meer in de schoen. Ik dach SHIT daar gaat mijn wandeling.. Maar we wilden niet opgeven. We keken in onze rugzakken ofdat we iets hadden om een nieuw hielbandje te maken. En jawel Caitlyn had een prachtig idee. Ik had een lits van mijn bikini in mijn rugzak zitten, waarmee we een nieuw hielbandje mee hebben gemaakt. Het zat als gegoten. We waren fier op onszelf dat we zo inventief waren :) Dus nu mocht ik nog 20 km wandelen en een berg beklimmen met kapotte sandalen. Alles ging wonderbaarlijk goed, er zaten wel eens wat stenen onder mijn voeten, maar al bij al viel dit heel goed mee. Ik was dus heel blij. Toen kwamen we bij de basis van Mount Doom. Ik dacht ik zal eens gaan kijken of dit gaat lukken met mijn sandalen, en als het niet ging, kon ik altijd terug draaien en wachten op Jacob en Caitlyn. Maar voor ik het goed en wel besefte was ik al bijna in de helft, dus dacht ik, wel dan zal ik maar tot de top gaan. Nu deze berg had geen markeringen en je moest je eigen weg zoeken naar de top. Het eerste deel was volledig losse steen, dus je zet een stap en je zakt een halve stap naar beneden in de losse steentjes. Ons Vokke had gezegd dat we helemaal naar links moesten gaan tot op de vaste rotsen en zo konden we meer de rotsen beklimmen. Dat was inderdaad gemakkelijker en vanaf toen ging het ook een pak vlotter. Jammer genoeg bleven er geen vaste stenen en werd het op de duur weer losse steen en werd het weer moeilijk. Terwijl we naar boven aan het wandelen waren hoorden we en zagen we aan de andere kant, waar de mensen naar beneden kwamen, een grote rots vallen. We zagen mensen weg springen, maar we zagen ook dat een vrouw geraakt werd door de steen. We waren te ver om te zien wat er juist was gebeurd, dus wandelde we maar verder. Na 2 uur klimmen stond ik eindelijk aan de tot van Mount Doom en kon ik in de krater kijken van deze vulkaan. Erg indrukwekkend!! Nu kwam het moeilijkste stuk, naar beneden gaan in de losse steen met sandalen, na elke stap zaten er 100 kleine steentje onder mijn voet, maar ik heb doorgebeten en ben uiteindelijk terug geraakt bij mijn rugzak die ik ergens in de helft had achter gelaten. Toen kwam mijn 2de ingenieuse idee. Ik heb wandelsokken over mijn sandalen gedaan zodat er geen steentjes meer in konden komen. Beste idee ooit! vanaf toen ging de afdaling veel vlotter.
Terwijl we naar beneden aan het kwamen waren, kwam er plots een helicopter de vrouw die gewond was geraakt door de vallende steen redden. Ja mensen dit was een gevaarlijke wandeling! Er moest iemand gered worden met een helicopter! :)
na 3,5 uur waren we terug beneden. En dit was veruit de moeilijkste, gevaarlijskte berg die ik ooit beklommen heb! Als ik er nu terug aan denk zou ik het nooit meer opnieuw doen, en vooral niet op sandalen, dat was gewoon zot.. Maarja ik kan nu wel zeggen dat ik het gedaan heb :)
Na de berg hebben we onze picnic opgegeten en vertrokken we voor het 2de deel, op naar de meren. En ja hoor, ik heb ze eindelijk gezien, jammer genoeg zijn we niet tot aan de meren gewandeld maar onze lichamen reclameerde te hard en het was nog 3 uur terug wandelen naar de auto.
Om 17.50 kwamen we terug aan bij de auto, allemaal veilig en wel. We konden alledrie niet geloven wat we hadden gedaan. Ik kan nog steeds niet geloven dat ik 22 km heb gewandeld met 1500 hoogtemeters in kapotte sandalen met sokken erover... Ik ben wel enorm fier op mezelf. Ik heb vaak gedacht, wat ben je in godsnaam aan het doen Janne, je bent zot! Maar ik heb het gedaan! En het beste van al, ik heb geen schrammetje, geen blein of niks aan mijn voeten. Dus sandalen van €15 van de Decathlon zijn de allerbeste!! Jammer genoeg zijn ze wel klaar voor de vuilbak :)
Zondag zijn we terug gereden naar Auckland via Taupo en zijn we onze spieren gaan verwennen in de warme stroom. HEERLIJK gevoel! Daarna ne goeie hamburger met frietjes gaan eten en dan terug naar Auckland gereden.
Het was een geweldig weekend, eentje dat ik zeker en vast ga onthouden en nog veel aan zal denken.
2 maanden weg van huis
Het is nu exact 2 maanden en 5 dagen geleden dat ik vertrokken ben uit Balen. Gelukkig lijkt het nog belange na niet zo lang en gaat de tijd hier snel voorbij. Ik benut mijn vrije weekends ten volle en probeer zoveel mogelijk te doen met mijn nieuwe vrienden. 2 weken geleden ben ik naar Coromandel gegaan. We hebben in totaal op 5 verschillende stranden gelegen en genoten van het goeie weer. Iedereen is hier nog maar een paar weken en ze zijn allemaal stikjaloers op mijn bruine kleur J Het mooiste strand dat ik gezien heb was New Chum’s beach. Een half uurtje wandelen langs de rotsen tot op een goudgeel strand, met een heel wilde zee met witte grote golven. Heel leuk om in te zwemmen, maar je moet weten wanneer je er in kan en wanneer je er uit kan. Anders wordt je gewoon omver gegooid door de golven en tegen de grond geduwd. Beetje gevaarlijk J Zeker als je weet dat er sinds Kerst al 7 mensen zijn verdronken. Vorig weekend ben ik gaan canyoningen in het natuurpark vlak bij mijn huis. Wat was dit leuk! Ik was in mijn element! Van 4 meter hoge rotsen springen, abseilen van een 30 meter hoge waterval, waterslides en een mooie wandeling. De kans dat ik dit nog eens doe is groot! Diezelfde avond ben ik voor het eerst in 2 maanden nog eens op stap gegaan. In Auckland city, bij de haven heb je genoeg bars en clubs waar je een danske kunt placeren. Hieraan merkte ik ook weer dat ik in Nieuw Zeeland ben. Iedereen is veel vriendelijker dan bij ons. Iedereen praat tegen iedereen en iedereen danst met iedereen, heel leuk!
Deze avond vertrek ik met een groep van 8 meisjes naar het Noorden van Nieuw Zeeland. Morgen gaan we zeilen in the bay of islands, hopelijk een paar dolfijnen zien en snorkelen bij een eiland. De dag nadien naar Cape Reinga, het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland en zandsurfen op 90 mile beach. Kheberzinin!
Nu misschien iets over wat ik hier door de week doe J want het is niet alleen vakantie en weekends hoor J Door de week moet ik op Thomas en Lily passen. De voorbije 3 weken had ik Lily en Thomas samen 2 dagen in de week en 2 dagen enkel Thomas omdat Lily naar Kindy gaat. Dus 11 uur per dag werken.
2 kinderen samen is een ramp! Thomas jaagt Lily op en Lily wilt constant aandacht, met als gevolg dat Thomas ook aandacht wilt J We hebben veel leuke dingen gedaan zoals naar verschillende speeltuinen gegaan, naar het strand, koekjes bakken enzoverder. Thomas is een heel leuk ventje, soms luistert hij niet goed maar als je hem dan waarschuwt is hij terug een lief jongetje. Lily daarentegen is een ander verhaal, ze zal nooit iets doen dat ze niet wilt, je moet altijd onderhandelen en zeurt constant! En het leukste van al, de toilet training heeft ze absoluut nog niet onder de knie. En heeft elke dag minimum 1 vuile broek.. Daarom dat ik alles aan het doen ben om ervoor te zorgen dat ze number 2 in het toilet doet J Stickers, snoepjes, verhaaltjes, liedjes,.. Ik heb alles al geprobeerd en niets werkt. Dus als iemand tips heeft, altijd welkom!!! Alle geluk dat ze zo schattig is J
Vanaf deze week heeft Thomas terug school en heb ik maandag en woensdag een paar uurtjes vrij wanneer Lily en Thomas op school zitten. Heerlijk! En wonderbaarlijk genoeg is Lily heel braaf als Thomas niet in de buurt is, ze speelt uren met zichzelf, als ze nu nog eens number 2 op het toilet zou doen, was het perfect!
Ik heb hier alles wat ik nodig heb, wekelijkse pree, vrijdag zaterdag en zondag vrij en een eigen auto. Ik kan dus altijd en overal naartoe als ik wil! De ouders hebben speciaal voor mij een autotje gekocht waar ik heel blij mee ben! Ik heb het heel goed getroffen met mijn gezin!
Ik zal wel blij zijn als ik terug thuis zal zijn in mijn eigen kamer. Het gevoel van THUIS zijn heb ik hier nog niet echt, maar ik denk dat dit normaal is en dat het nog wel een tijdje zal duren voordat ik me hier helemaal op mijn gemak voel.
Nog 5 maanden werken en dan nog meer vakantie in Bali, met Dries, mijn allerliefste vriend. Hier kijk ik enorm naar uit! 11 juli vertrek ik naar Bali en mag ik mijne knappe vent opwachten in de luchthaven. 15 augustus keer ik terug naar thuis. Jullie zullen me dus nog 5 weken extra mogen missen J
Zoals je hoort ik heb het hier naar mijn zin!
Tot de volgende
(sorry voor de onoverzichtelijke blog)
eventjes wennen
Hoi!
Ik ga even terug in de tijd en vertel hoe het was om aan te komen in mijn nieuwe huis. Ons vokke en ik werden afgehaald van de luchthaven door Melissa, de moeder. Melissa was enthousiast om ons te zien, maar wat teruggetrokken. Hetzelfde als bij mij dus, ik was blij dat ik er was, dat ik hen zou leren kennen en dat ik mijn nieuwe huis zou zien. Maar langs de andere kant was ik wat terughoudend omdat het nog steeds “vreemden” waren. Ik had 2 keer met hen geskyped en enkele mails gestuurd naar Dan, de papa. Erg goed kende ik ze dus nog niet. Het was een klein uurtje rijden en daarna kwamen we aan bij het huis. Na een korte rondleiding van het huis liet Melissa ons alleen in onze kamer om wat uit te pakken en te douchen. Ik heb een eigen slaapkamer en badkamer en een lounge met grote TV waar de kinderen soms tv kijken en soms spelen. Maar ’s avonds is deze helemaal alleen voor mij J Dan en Melissa kijken geen live tv, ze downloaden ALLES ik denk dat ze wel meer dan 1000 films hebben en evenveel series. Een paradijs voor mij dus J Het huis is vergeleken met mijn huis thuis redelijk vuil. Vooral de benedenverdieping wordt heel vochtig als ze niet wordt verlucht. Na school kwamen de kinderen thuis en hebben we wat gespeeld en lasagne gegeten. Die dag vroeg gaan slapen, want dat was al eventjes geleden. De volgende dag zijn we vertrokken op onze roadtrip, maar daar weten jullie ondertussen alles al van J
Met kerstmis zijn we terug naar hier gekomen om Kerst te vieren met het gezin en een bevriend koppel met 4 kinderen. Het was een drukke bedoening en ik vond er eerlijk gezegd weinig aan. Toen begon het bij mij ook binnen te dringen dat ik hier nog 6 maanden zou moeten blijven. Met bijkomende vreselijke hoofdpijn kreeg ik het een beetje moeilijk en zag het eventjes niet meer zitten. Gelukkig was ons vokke er nog om mij op te vangen. De volgende dagen hebben we nog wat genoten van Auckland en hebben we nog wat gepraat over wat zou volgen. Ik zag het nog steeds niet echt zitten om hier te blijven, maar opgeven was het laatste wat ik wou. Ik zou eerst er het beste van maken en proberen om leuke mensen te leren kennen voor ik terug naar het miezerige weer in België zou gaan.
De eerste dag nadat ons Vokke weg was had ik het heel moeilijk, het was oudjaar en ik kon dit niet vieren met mijn vrienden, ik kon niet naar mijn familie gaan, mijn vriend was veel te ver weg en daardoor werd het allemaal een beetje te veel. Gelukkig vroeg Melissa toen of dat ik mee wou naar de winkel. Dat heeft mijn zinnen wat kunnen verzetten. Die avond was het oudjaar en kwam er een vriend van Dan mee “vieren” We hebben samen gefrituurde dingen gegeten en daarna gezelschapsspelletjes gespeeld. Ik heb afgeteld tot dat het half 1 was zodat ik eindelijk kon gaan slapen. Gelukkig komen er nog heel veel oudejaarsfeestjes, want dit was er geen om te onthouden jammer genoeg. De dag nadien heb ik wat tijd voor mezelf genomen en ben een lange wandeling gaan maken naar de Fairy Falls, hele mooie wandeling met als beloning enkele watervallen. Deze waterval bestaat uit verschillende niveaus, een trap leid je naar de bovenste watervallen waar kleine poeltjes aan zijn waar je in kunt zwemmen. Hier heb ik mijn tijd genomen en een paar keer in het water gesprongen. ZALIG Hier is mijn beeld over waar ik was en waar ik nog lang zou zijn verandert. Nu is wist dat deze prachtige natuur slechts een uurtje wandelen was, vond ik het plots niet meer zo erg om hier te zijn. Vanaf die dag is alles beter en beter beginnen gaan. Het voelt nog niet zoals thuis en kan nog niet precies doen wat ik wil, maar ik ben er zeker van dat dat wel zal komen. Ik heb hier privacy genoeg en kan gezelschap zoeken wanneer ik wil. Nu nog zorgen dat de kinderen luisteren naar mij en dan komt alles goed J
Deze week zijn Melissa’s ouders aangekomen, zij zullen hier blijven tot de 29ste januari. Ik zal mijn badkamer en lounge dus eventjes moeten delen met hen. Gelukkig zijn het vriendelijke, lieve mensen en de mama van Melissa houdt ervan dat alles proper is, dus de badkamer en de lounge krijgen dagelijks een beurt J
Deze week ben ik een paar keer mee gegaan naar de winkels, Melissa houdt van winkelen! Vandaag zijn we gaan zwemmen en morgen ga ik voor een dag alleen op stap. Naar goat island om te gaan snorkelen, ik mag al het materiaal van hier lenen dus dat komt wel goed J Ik hoop alleen dat ik de weg vind, want de GPS is stuk.
Donderdag en vrijdag heb ik orientatiedagen. Hier zal ik eindelijk een paar nieuwe au pairs leren kennen. Ik bezie dit als een weekendje weg dus ik heb er wel zin in!
Dat was dat, moeilijke start maar nu is alles weer tiptop!
Tot de volgende!
4 weken ultieme vrijheid
Hallo!
Het nieuwe jaar is hier al een dag bezig, dus wordt het nog eens tijd om een blog te schrijven. Ik zal beginnen met ons avontuur verder te vertellen. Na de vorige blog hebben we nog 2 weken verder gereisd met onze camper en te veel dingen gezien om allemaal op te kunnen noemen. Ik zal mijn best doen om niet te veel vergeten te vertellen :)
Luxmore Hut 07/12/2014
’s morgens zijn we op tijd opgestaan omdat we wisten dat er ons een lange dag te wachten stond. Een wandeling van 6 uur naar de Luxmore hut, dit is een deeltje van de Kepler track. De meeste mensen slapen dan in deze hut en trekken dan verder. Dat deden wij niet, wij wandelden diezelfde dag nog terug naar beneden. Er stond ons dus een toch van ong. 9 uur te wachten. Gelukkig was de regen van de dag ervoor gestopt. De zon was nog niet te zien, maar het was al wel redelijk warm. Weer voor een short dus. We zijn naar de parking gereden en met volle moed begonnen aan onze tocht. De wandeling begon in een enorm berkenbos. Geen berkenbos zoals in België maar een dat begroeid was met verschillende soorten mos. Varens in alle maten en groottes waren er ook te zien. Het eerste deel was 1,5 uur wandelen op een glooiende pad langs het meer van Te Anau. Het meer leek eerder op een zee met bijpassend strand. Heel mooi allemaal. Hier hebben we goed doorgewandeld en hebben van het voorspelde 1,5 uur 1 uur en 10 min. van gemaakt. Na dit stuk begon de klim. In het begin was de pad niet zo snel maar na een paar uur wandelen was het eventjes erg stijl. Na 4 uur in het bos hebben gewandeld kwamen we eindelijk boven de boomgrens. Deze grens was heel plots. We kwamen uit het bos in een groten openheid met prachtige uitzichten. Hier hebben we onze picknick opgegeten en eventjes genoten in de zon. Daarna terug vertrokken richting de hut. Prachtige uitzichten op het meer verwelkomden ons. Om half 3 kwamen we aan bij de hut. Mijn voeten begonnen al pijn te doen en dan moesten we nog naar beneden. We zijn nog een paar km verder naar boven gegaan zodat we de kronkel in het meer konden zien. We zijn even van de pad gegaan tussen de grassen om het meer goed te kunnen zien. Zo waren we even helemaal alleen daarboven. Dan voel je je vrij! Om half 4 zijn we terug vertrokken naar beneden. De tocht naar beneden gaven ze 5 uur aan. We kwamen om kwart voor 7 terug aan bij onze auto dus wij hebben het in 3 uur gedaan. Ik was wel kapot! 31 km gewandeld met 1000 hoogtemeters! Toch het maximum voor mij
De volgende dag werd ik wakker met pijn over mijn hele lijf, vooral mijn heupen deden pijn. Wandelen zoals een oud vrouwtje heb ik gedaan. Die dag zijn we naar Wanaka gereden. Een gezellig dorpje is het niet, maar wel een mooi meer. Hier hebben we vooral uitgerust. Gepicknickt aan het meer, een gezellige camping gezocht, lekker gekookt en nog een kleine avondwandeling gemaakt naar de rivier, zo waren onze spieren toch een beetje losgekomen. ’s Avonds was de pijn al veel minder.
Diamond lake – Rocky mountains 09/12/2014
In de voormiddag zijn we een wandeling gaan maken bij diamond lake. Wat me eerst een gewone wandeling leek werd een wandeling met op de top van de rocky mountain een prachtig uitzicht om lake Wanaka en het dorpje. Heel verrasend mooi! Hier waaide het erg hard, maar gelukkig was het goei weer en deed deze wind deugd. Elke keer als je zo’n wandeling maakt met zo’n uitzichten wordt je heel rustig. Dat is heel ontspannend zo’n uitzicht, dat is echt genieten! Onderweg zijn we een paar dode possums tegen gekomen. In de national parks hebben ze vallen gezet om zo de hoeveelheid possums tegen te gaan. Er zijn er namelijk veel te veel en ze eten graag de eieren van vogels op. Met het gevolg dat er nog heel weinig vogels waren. Dat begint nu terug op z’n plooi te geraken. Na de wandeling zijn we er nog ene gaan drinken in Wanaka en daarna terug beginnen rijden. Jammer genoeg begon het toen te regenen. De wandeling op de Haast Pass is dus in het water gevallen. We zijn dus maar doorgereden met de hoop op droog weer. Jammer genoeg hebben we dit niet gekregen. Op de Haast Pass liggen heel weinig campings en hebben we op een campsite van DOC’s geslapen. Eigenlijk gewoon een parking met toiletten. Ook hier heeft het de hele tijd geregend en hebben we in onze camper gekookt. Toen we de volgende ochtend opstonden merkte ik dat ik vol beten stond van sandflies. Kleine miezerige vliegjes die steken als muggen. Tot nu toe is dat het enige negatieve aan Nieuw Zeeland. Daar zijn we dus maar snel vertrokken.
Westcoast:
Bij de Westkust in Bruce bay hebben we een poging gedaan om ons ontbijt op te eten. Jammer genoeg waren hier ook nog steeds heel veel sandflies en zijn we niet lang buiten gebleven. In Bruce bay lagen allemaal witte stenen met de namen van mensen erop die daar waren geweest. Natuurlijk hebben we onze steen er ook bij gelegd. Die dag zijn we in Hokitika gaan slapen, eerst nog een bezokeje gebracht aan de Dorothy falls, jammer genoeg regende het nog steeds dus hebben we geen plonske kunnen pakken. 's avonds lekker gaan eten en op tijd ons bed in gedoken. De volgende dag zijn we verder gereden naar Abel Tasman national park.
Abel Tasman:
Wat een prachtige omgeving hier, overal mooie stranden, mooie bossen en vooral veel zon! Dit was de eerste keer dat we echt op het strand hebben gelegen en verbrand zijn :) De eerste dag dat we hier waren zijn we naar een plaatsje gegaan waar water ontsprong, dit was 1 van de meest zuivere watersprings van de wereld. Dries, er zou een zicht zijn van 83 meter als ik het mij goed herrinner :)
De volgende dag moesten we vroeg uit de veren omdat er een dag kayaken op zee en een wandeling terug door de bush op het programma stond. Om half 8 moesten we bij de kayak organisatie zijn, maar door een hele uitleg over hoe kayaken en wat als je omkiepert en alle andere veiligheidsvoorzorgen was het uiteindelijk half 10 toen we konden vertrekken. Ze voorspelden veel wind op zee wat voor grotere golven zou zorgen. In het begin viel de zee goed mee en zijn we naar enkele mooie strandjes gekayakt, jammer genoeg was het redelijk koud en hebben we niet in de zee kunnen zwemmen. Naarmate we verder langs het natuurpark vaarden werd de zee ruiger, wat heel leuk was want dat maakte alles nog wat spannender, als kers op de taart hebben we die dag zeehonden langs onze boot zien zwemmen en werdenwe begroet door pinguins. Rond de middag waren we in Anchorage bay waar we onze boot achter lieten en te voet terug gingen wandelen. Met een omweg naar Cleopatra's pool was dit ook weer een heel mooie wandeling. Na 3 uur kayaken en 5 uur wandelen was ik weer doodop. Maar dat was het allemaal waard!
De volgende dag was het super goed weer en zijn we naar een strand dicht bij Nelson gegaan, enkele terrasjes gegaan en nog harder verbrand. Geweldig dagje vakantie! Daarna zijn we verder gereden richting Picton omdat we daar de volgende dag onze overzet namen naar het Noord eiland. Daar hebben we op een geweldige camping geslapen, we werden ontvangen met verse muffins en een kaartje met een wandeling naar een waterval, die zijn we de volgende dag dan ook maar gaan doen. Tussen de weien naar de bush en daar was de prachtige regenwaterval.
Noord Eiland:
Na 11 dagen op het zuid eiland geweest te zijn namen we in Picton de overzet, met prachtig weer was deze 5 uur durende boottrip dan toch nog niet zo saai. Ons vokke heeft het zich wel beklaagd dat hij geen zonnecreme gebruikt, zijn voeten waren vuurrood, met de bijhorende pijn :) Op het noord eiland merkte we al direct dat dit veel drukker was. Wellington zijn we meteen uitgereden omdat het er echt te druk was en dat waren we niet meer gewoon. Die dagen was het super goei weer en hebben we er dan ook heel hard van genoten. De plonskes in ijskoude rivieren brachten ons gelukkig verkoeling tijdens de wandelingen.
Tongariro:
In Togariro national park stond ons normaal gezien weer een stevige wandeling te wachten, jammer genoeg was het weer hier echt heel slecht. Regen van 's morgensvroeg tot 's avondslaat 2 dagen lang. 1 dag hebben we de regen getrotseerd en zijn we naar een 58 meter hoge waterval gewandeld. Wat een prachtige ruwe waterval, door de regen was de waterval nog groter dan anders. We waren kletsnat van de waterval en van de regen. Daarna moesten we onze kleren droog krijgen, maar dat was niet gemakkelijk in een campervan. We hadden een klein elektrisch vuurtje, maar uiteindelijk was de hele binnenkant aangedampt. Tegen de ochtend waren de kleren gelukkig terug droog. Die dag stonden we voor een dilemma, ofwel door de regen wandelen en waarschijnlijk niks zien door de mist ofwel naar het goeie weer rijden in Napier. De keuze was snel gemaakt. Dit was wel even zuur omdat ik de crossing en de Mount Doom graag met ons Vokke had gedaan. Maar gelukkig heb ik genoeg vrije weekends en kan ik terug gaan.
Napier:
Omdat ze beter weer voorspelden aan de oost kust besloten we om daar naartoe te rijden, na amper 2 uur gereden te hebben werd ik wakker met de zon in mijn ogen en blauwe lucht. Ongelofelijk wat een verschil dat was, de bergen hielden elk wolkje tegen. Hier hebben we het stadje een bezocht en hebben we een wandeling uitgekozen voor de dag erna. We zouden naar de Shine falls wandelen. Deze waterval was nog hoger dan de vorige, maar niet zo wild. We namen onze togs (zwemkledij) mee om onder de waterval te zwemmen. Dit hebben we dan ook gedaan, wat een heerlijk vrij gevoel! Ze hadden zelfs een zandweg in het water gemaakt naar de waterval!
Taupo en Roturoa:
In Taupo is ons Vokke een paar herrinneringen gaan opdoen aan zijn Ironman 5 jaar geleden. Daar zijn we naar de Huka falls gegaan en daarna werder gewandeld naar de hot springs. Dit is een klein riviertje met heet water, dit komt uit in de grotere rivier. Zo kan je je temperatuur van het water kiezen. Er zijn 2 kleine pools met enkel water van de hot springs, maar dat is gewoon te warm om in te gaan. Hier komt de jeugd met wat eten en drinken chillen. De dag erna zijn we naar Wai O Tomo gegaan, dit is een park met allemaal thermische natuurwonderen. Gewoon prachtig! Zoiets zie je niet bij ons! De champagnepool vond ik het mooist, alle kleuren van de regenboog komen er in voor en ja het water is heter dan 100°C.
Coromandel:
Coromandel was de volgende plaats op de planning, jammer genoeg zijn we er niet geraakt. Wel zijn we op de mooiste camping van allemaal beland. Deze vonden we per ongeluk toen we dachten dat er geen campsites waren. Blijkbaar was deze kampplaats heel goedkoop en hadden ze thermal pools! Warme zwembaden, hier zijn we savonds laat nog een duikje in gaan nemen. De dag erna zijn we naar de Wenthworth falls gewandeld, de wandeling op zich was heel mooi, heel de tijd langs de rivier met enkele bruggetjes, maar de waterval viel een beetje tegen, maar hoe kan dat ook als je onder de shine falls hebt gezwommen :) Jammer genoeg werd dit onze laatste nacht in de camper van en voor de laatste keer gingen we nog eens wild camperen. We reden naar een DOC's kampplaats (deze zijn normaal gezien gratis) Deze dus niet 10$ pp, waarom weet ik niet want de toilet was gewoon een gat in de grond met een bril op en de douches werkten niet... Achja we sliepen wel in het natuurpark... De volgende dag zijn we richting Auckland gereden want onze camper moest om 4 uur terug zijn. Ik mocht in het drukke Auckland rijden, dat was best vreemd om plots tussen honderden andere auto's te rijden. De GPS die we hadden, had dringend nood aan een update dus we hebben enkele gevaarlijke toeren moeten uithalen om uiteindelijk nog een half uur later op onze plek aan te komen :) Dan is ons hier komen ophalen en zijn we terug gereden naar mijn nieuwe woonst.
Dit was het einde van onze 3 weken ultieme vrijheid in onze camper. De dag erna was het Kerstmis en zouden we deze vieren met het gezin en enkele vrienden van hen. Ik vond deze Kerstmis maar niks. De vrienden hadden 4 kinderen, heel drukke kinderen dus het was een zeer drukke ongezellige bedoening. Een witte Kerstmis krijgt toch mijn voorkeur! We hadden hier geen kerstgevoel. We voelden ons niet echt op ons gemak hier in het huis en wisten niet goed wat we konden doen dus zijn we naar Auckland gegaan om daar nog een weekje vakantie te nemen voordat ons Vokke terug naar huis moest.
Auckland:
Wat een grote stad!!! Het was Boxing day dus het was redelijk druk in de winkels. Boxing day is de dag na Kerstmis en alle winkels geven immense kortingen! Tot 60%! Hier hebben we enkele koopjes gedaan :) We hebben die dag vooral geshopt en terrasjes gedaan aan de haven. De dag erna zijn we gaan ontbijten, dat ontbijt was me niet goed bevallen want nadien werd ik zo ziek als een hond! We hebben die dag nog wat souvenirtjes gekocht maar uiteindelijk kon ik het niet meer uithouden en zijn we om 4 uur terug naar het hotel gegaan. Ik was net op tijd! :s Daarna ben ik in slaap gevallen en hbe ik niets meer kunnen eten. Op tijd gaan slapen zodat ik de volgende dag beter zou zijn. Het plan was dat we een auto zouden huren en richting Coromandel zouden rijden omdat daar onze trip geeindigd was. Maar ALLE auto's in Auckland waren al verhuurd. Blijkbaar gaan alle mensen uit Auckland op vakantie tijdens de kerstdagen :) Dit ging dus niet door. We wilden niet nog een hele week in Auckland blijven dus zijn we op zoke gegaan naar iets wat we konden doen in de buurt. We konden een kayak huren in Whangapararoa en konden we vrij kayaken op de zee. We moesten alleen daar geraken. De bus was veel te duur dus besloten we te liften. Gelukkig voelde ik me de dag nadien veel beter en kon ons tripje doorgaan. Het liften ging heel gemakkelijk! Na 5 auto's stopte er telkens iemand. Heel gemakkelijk! In Whangapararoa sliepen we in een Bed and Breakfast bij heel vriendelijke oude mensen. We zijn naar het strand gegaan, wat gezwommen en iets gaan eten. De volgende dag werden we opgepikt door de kayakman. Een Hongaar die als parttime job kayaks verhuurde. Die dag zijn we heel de dag gaan kayaken en zijn we heeel hard verbrand. Bljkbaar is hier geen ozonlaag ofzoiets waardoor je veel sneller verbrand dan bij ons. Dit was de perfecte laatste dag! De volgende dag vertrok ons Vokke terug naar huis, jammer genoeg...
Zo dit was mijn verslag van de maand reizen door Nieuw zeeland met ons Vokke. De volgende blogs zullen waarschijnlijk niet zo lang zijn als deze en zullen over hele andere dingen gaan :)
Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten :)
Ik alvast wel!!!
Nog eens bedankt Vokke voor deze ongelofelijke ervaring!
Tot de volgende!
Aangekomen en genoten!
Haere Mae!
Na een veel te lange reis ben ik samen met ons Vokke uiteindelijk toch aangekomen in Auckland. De reis hadden we zwaar onderschat! Na 46 uur onderweg te zijn en in totaal 4 uur geslapen te hebben werden we opgewacht door Melissa, de moeder van mijn gastgezin. Daarna zijn we naar haar thuis gereden om daar samen met de vader Dan en de 2 kinderen Thomas en Lily te eten. De eerste indrukken waren heel goed, heel vriendelijke, behulpzame mensen die echt willen dat ik me daar thuis zal voelen. De kinderen zijn echt geweldig, ik had gedacht dat ze eerst een beetje verlegen zouden zjin maar dat was eerder het tegenovergestelde, Thomas vroeg al meteen of dat ik met hem een videospelletje wou spelen. Hij begon meteen te vertellen en ook Lily haar mond stond niet stil. We hebben samen even gespeeld met de cadeautjes die ik voor hen had meegenomen. Ik denk dat ze er heel blij mee waren. Na het eten heb ik nog een verhaaltje voorgelezen voor hen en zijn ze gaan slapen. Ik ben daarna mijn valies opnieuw gaan inpakken, nu voor een maand rondtrekken. Daarna ben ik direct gaan slapen want het was nodig!
De volgende dag hadden we een vlucht om 12 uur naar Christchurch. In de voormiddag zijn we nog een kleine wandeling gaan maken met Dan in mijn achtertuin en daarna vertrokken naar de luchthaven. Nadat we In Christchurch aangekomen waren zijn we ons huis voor de komende 21 dagen gaan oppikken en zijn we vertrokken richting Lake Tekapo.
De eerste nacht hebben we geslapen op een camping in Geraldine, een klein typisch Nieuw Zeelands dorpje, lage huizen en de winkels hebben allemaal hetzelfde soort naambord. Het doet me een beetje denken aan de dorpjes die je in Amerikaanse films ziet. Hier hebben we nog snel gedoucht en zijn we doorgereden naar Lake Tekapo. In het Zuid eiland heb je 1 Highway die naar al de dorpen/steden op het eiland leid. Je mag er 100km/u rijden dus je hebt al snel een heel eind gereden. 40 km voordat we bij lake Tekapo aankwamen werden we verrast door de openheid van Nieuw Zeeland. Landschappen waar je kilometers ver kan zien, dan voel je je heel klein.
Wanneer we bij Lake Tekapo aankwamen zijn we een stuk langs het meer gereden. Die dag was het erg bewolkt en de helblauwe kleur die het meer normaal heeft kwam nu niet tot zijn recht. We zijn even een kijkje gaan namen bij the curch of the good shepard, maar hier waren net iets te veel chinezen naar ons goesting en zijn we doorgereden naar lake Alexandria, dit is een iets kleiner meer dat op 10 km van Lake Tekapo ligt. Hier hebben we een mooi plekje opgezocht en hebben we gegeten. Daar begon de zon zijn werk te doen begonnen de wolken weg te trekken. In de namiddag zijn we naar het observatory Mt. John gereden. Daar hadden we een prachtig uitzicht over Lake Tekapo en de enorme velden. Hier ben ik voor de eerste keer echt stil geworden van het uitzicht. De wolken waren inmiddels helemaal weggetrokken en zijn we terug gereden naar Lake Tekapo. Nu was het meer helderblauw, bijna turquois, en stond het in contrast met de witte bergtoppen en de paarse Lupinebloemen. PRACHTIG! 's avonds zijn we naar een berg gereden met uitzicht op lake Alexandria, en hebben we daar gekampeerd. Nog nooit met zo'n mooi uitzicht in slaap gevallen!
De volgende dag zijn we heel vroeg vertrokken en zijn we richting Queenstown gereden. Die dag was het prachtig weer en hebben we de hele dag geen wolkje gezien! Hier zijn we enkele terrasjes gaan doen en ben ik gaan paragliden. Dat stond op mijn to do lijstje dus dat kan ik al afvinken. Het paragliden was niet zo eng als ik gedacht had, het was heel rustgevend en ik heb zelf even mogen sturen :) De landing was redelijk onelegant (plat op mijn buik) maar het was zeker de moeite waard!
Na die belefenis zijn we doorgereden naar Kingston omdat Queenstown toch net iets te druk was. In dit dorpje was 1 camping en 1 café, meer niet. Een heel gezellige camping met een plaatsje naast een klein riviertje.
De volgende dag (vandaag) zijn we een wandeling gaan maken de Shiritailtrack, wat leek op een gewoon bos met loof- en naaldbomen werd een echte bush met allemaal prachtige bomen en planten die je bij ons enkel binnen in potten ziet of in sunparks. Onderweg zijn we nog enkele watervallen tegengekomen en hebben we genoten van een prachtig uitzicht op Kingston en lake Wakatipu.
Nu zitten we ondertussen op een camping in Te Anau, het zuidelijkste puntje waar wij zullen gaan. Morgen staat de wandeling naar Mt. Luxmore. dit zal een intenste dag worden, 9 uur wandelen, mooie uitzichten over het fiordland, wandelen in de bush van Te Anau. Het zal weer een prachtige dag worden!
Ons Vokke en ik hebben het hier heel goed! We zitten lekker knus in een kleine camper en hebben alles wat we nodig hebben!
Ik hou jullie op de hoogte van onze avonturen!
Tot de volgende!
Spannenndd!!
Spannend!
Dat is het wel :)
Zondag vertrek ik eindelijk naar Nieuw Zeeland. Ik heb hier heel lang naar uitgekeken en toch is het een dubbel gevoel. Ik zit vol spanning en ben benieuwd wat me allemaal te wachten staat en hoe het me zal bevallen om in een ander land te wonen, zo ver van huis. Ik kan dan ook niet verder gaan van huis dan Nieuw Zeeland :) Even op en af naar België zal er niet inzitten :) Toch wil ik ergens (klein beetje) niet vertrekken, bang voor het onbekende, iedereen missen,... Maar ik zie het allemaal nog heel hard zitten hoor :)
Ik ben vandaag begonnen met mijn valies te maken. Valt dat even tegen, welke kleren, schoenen neem ik mee, als die keuzes zijn gemaakt, hoe krijg ik dat allemaal in 1 valies??? Uiteindelijk is het me toch allemaal gelukt :) Een overvolle valies van 23 kg nog 7kg reserve voor al de souvenirkes, ik mag namelijk 30 kg meenemen. Dat vind ik goed gewerkt voor een vrouw :).
Het is gek maar ik besef nog niet volledig dat ik 7 maanden mijn familie, vrienden en vriend niet zal zien. Dat besef komt waarschijnlijk pas als ons vokke ginder vertrekt en ik daar alleen achterblijf. Ik ben wel heel blij dat ons vokke mij daar gaat "afzetten". Dat wordt een unieke ervaring om zo'n reis met mijn vader te maken.
Zondag vertrekken we dus, mijn lieve zus en 2 vriendinnen brengen ons naar Schiphol om ons uit te wuiven, ik vrees dat er toch wat traantjes zullen vloeien. Dan begint de lange 2 daagse op de vlieger en luchthavens. Daar kijk ik niet naar uit. De eerste vlucht naar Singapore zal 12 uur duren, daarna hebben we 15 uur de tijd om Singapore te ontdekken daarna weer 10 uur vliegen tot in Sydney, 2 uur wachten en dan nog 3 uurtjes onderweg naar Auckland. Daar zal mijn nieuwe gezin me op wachten om de eerste nacht door te brengen in mijn nieuwe woonst. Omdat we dan nog niet genoeg zullen hebben van al dat vliegen nemen we de volgende dag de vlieger naar Christchurch, gelukkig duurt die vlucht slechts 1 uurtje. Daar pikken we onze camper op en kan het echte genieten beginnen!
Deze verhalen zullen hier zeker verschijnen, samen met de mooiste foto's.
Wish me luck en tot de volgende!
Welkom
Hallo!
Ik trek 30 november naar de wondere wereld van Nieuw Zeeland! Om de geïnterresseerde up-to-date te houden over mijn doen en laten, deze reisblog!
Voor degene die het nog niet weten, ik ga 7 maanden naar Nieuw Zeeland, ik zal daar aan de slag gaan als au pair bij het gezin Popely. Ze hebben 2 kinderen, 1 jongetje van 6 jaar en 1 meisje van 4 jaar. Op deze schattige bengels zal ik gedurende een half jaar op mogen passen. Leuke dingen doen, zorgen dat ze klaar zijn voor school, ze naar school brengen, eten maken, en al de andere taken die bij het opvoeden van kinderen horen. Mijn nieuwe thuis ligt op een half uurtje rijden van de grote stad Auckland en 10 minuutjes rijden van het dichtsbijzijnde dorpje Henderson Valley en het strand ligt ook slechts 10 minuutjes verwijdert van mijn bed. Maar het best van al, ik zal in een heel rustige straat wonen, naast een natuurpark! Dé ideale plek dus!
Alvorens ik aan het au pair avontuur begin ga ik 1 maand rondtrekken in Nieuw zeeland met ons vokke (papa). Hij zal me vergezellen tijdens de 40 uur durende reis. Daarna ontmoeten we samen mijn nieuwe gezin en vliegen we daarna naar het Zuid eiland. Daar hebben we een camper geboekt, zodat we de volledige vrijheid hebben. Met de camper rijden we helemaal naar het zuiden en zo stilletjes aan met onze ogen wijd open reizen we terug naar Auckland om Kerstmis te vieren met mijn nieuwe gezin. Daarna gaan we samen nog enkele dagen mijn tuin (Waitakere ranges) verkennen. Op 31 december neemt ons vokke het vliegtuig terug naar Balen en blijf ik nog 6 maanden daar!
Het zal een half jaar vol plezier, avontuur, uitdagingen, zelfontdekking, verantwoordelijkheden en spanning worden.
Het volgende verhaal zal waarschijnlijk pas voor in november zijn dus
TOT DAN!
